برای خلبان شهید کشوری

 *برای خلبان شهید احمد کشوری

آتش افتاده باز در سخنم
آه در حال شعله ور شدنم
نیمه آذر است و می سوزم
در غم توست بال و پر زدنم

پر کشیدی از این سرای شگفت
آسمان زیر بال تو گم شد
خوش به حال تو که تمام دلت
وقف اسلام و عشق مردم شد

یادم آمد نماز خواندن تو
آن نمازی که روح دریا بود
خلوت و سجده های طولانی...
در قنوت تو عشق پیدا بود

در فراق تو بی قرار منم
آسمانی ترین عقاب تویی
یادم آمد کسی برایت گفت:
بهترین یار انقلاب تویی!

گفته بودی به دوستان آنروز:
زخم دل با تو همسفر باشد
سینه خویش را نمی خواهم
وقتی اسلام در خطر باشد!

ناگهان چشم خشمی دشمن
بالگرد تو را نشانه گرفت
در همان لحظه با اصابت تیر
آتش از قلب ما زبانه گرفت

داغ تو در سخن نمی گنجد
ابری است آسمان دل امروز 
خلبانها همه به صف شده اند
دوستان تو در هوانیروز 

نیمه آذر است و دلگیرم
رنگ گلها همه سفید شده
رفتی و روزنامه ها گفتند:
خلبان کشوری شهید شده!

(سعیدی راد)