غزل مشترک برای خرمشهر

سال 71 با مینی بوسی از اهواز عازم کنگره شعر خرمشهر بودیم. در راه یکی پیشنهاد داد که هرکس بیتی بنویسد بیت اول را دکتر یاسمی نوشت و بقیه بر همان وزن قافیه بیتی افزودیم.

ابیات این شعر به ترتیب از این شاعران است: بهروز یاسمی – زنده یاد مهدی رستگار – هرمز فرهادی بابادی – سلیمان هرمزی – عباس گیلوری – حبیب اله بهرامی شهنی – عبدالرحیم سعیدی راد

سال‌ها در تب تو سوخته و ساخته‌ایم

پرچم فتح تو بر بام شب افراخته‌ایم

تا تو یک بار دگر در کف ما آمده‌ای

دل و جان یکسره در راه هدف باخته‌ایم

تیغ خورشید سحر وام ز چشم تو گرفت

که از این پهنه شب تا به افق تاخته‌ایم

تحفه ماست دل خویش که درویش صفت

پیش پاهای تو ای خوبتر انداخته‌ایم

همه شب ورد زبانم قد و بالای تو بود

گرچه هرگز دل خونین تو نشناخته‌ایم

هر چه بر سینه دل تیغ زدم ریشه نکرد

ما که بر ریشه دشمن همه شب تاخته‌ایم

ما که دلداده جامی ز سبویت بودیم

این غزل را همگی مشترکا ساخته‌ایم